Bláberjalyng (Vaccinium uliginosum)

Distribution

In General

Jurtin í heild sinni var áður talin kælandi og barkandi. Þessi tegund var notuð gegn lífsýki, köldu og skyrbjúgi en eins þótti duft af rótinni gott til að strá í holdfúa sár. Eins var áður fyrr, lögur af berjunum látinn súrna og svo notaður til að barka skinn ásamt álúni. Til litunar má nota nýsoðin berin til að gefa lifrauðan lit en gulan lit má fá úr blöðunum (Ágúst H. Bjarnason 1994).

Mjög algengt er að nýta berin bæði fersk, í saft eða sultu (Ágúst H. Bjarnason 1994).

Habitat

Description

Lágvaxið lyng (8–15 sm) með sívölum greinum, heilrendum blöðum og drúpandi, bleikleitum blómum. Þroskar blá ber. Blómgast í maí–júní.

Greinarnar sívalar, brúnar, með stakstæðum öfugegglaga blöðum. Blöðin oftast ávöl fyrir endann eða lítið eitt odddregin, 10–18 mm á lengd og 6–12 mm á breidd, heilrend með lítið eitt niðurorpnum röndum, netstrengjótt (Hörður Kristinsson 1998).

Blómin eru fimmdeild. Krónan krukku- eða bjöllulaga, með grunnum skerðingum, hvít, bleik eða rauð, oft nokkuð flekkótt, um 4 mm breið og 5 mm á lengd. Bikarinn grunnur, grænn eða bláleitur með rauðleitum, ávölum, aðfelldum flipum. Fræflarnir tíu, frjóhirslur með tveim þráðmjóum, uppsveigðum hornum. Ein fræva með einum stíl (Hörður Kristinsson 1998).

Aldinið blátt, döggvað, 9–12 mm í þvermál (Hörður Kristinsson 1998).

Líkist aðalbláberjalyngi en bláberjalyngið þekkist frá því á sívölum, brúnum greinum og ótenntum, snubbóttum blöðum. Líkist einnig ljósalyngi.

Distribution map

Images

Author

Hörður Kristinsson 2007